بسم الله الرحمن الرحیم
«ایکاش کمی بیشتر می فهمید...» 
پاسخی کوتاه بر انگاره های پوچِ علی مطهری
مقداد داداشی*
« فرزند شهید مطهری تاکید کرد: آنها که برای انقلاب زحمتی نکشیده اند، توان حذف هاشمی را ندارند.
علی مطهری تصریح کرد: جریانی در تلاش است تا آیت‌الله هاشمی رفسنجانی را از فضای سیاسی ایران حذف کند و برای رسیدن به این خواسته خود نشان داده که حاضر است دست به هر اقدامی بزند، اینها قادر به حذف آقای هاشمی از انقلاب نیستند. ایشان پایگاه اجتماعی خوبی دارد و مردم قدردان خدمتگزاران خود هستند. علت هجوم روانی و تبلیغاتی به ایشان ترس از اوست.
شاید نخستین کسی که آقای احمد‌ی‌نژاد را شناخت و احساس خطر کررد و نحوه مدیریت وی بر کشور را خطرناک توصیف کرد آقای هاشمی بود. تا زمانی که آیت الله هاشمی رفسنجانی به صحنه سیاسی برنگردد و مثلاً اقامه جمعه نکند بحران سیاسی اخیر تمام نمی‌شود، چون نقطه نظرات ایشان عادلانه و واقع بینانه است.»
عبارت فوق تنها بخشی از اظهار نظرهای عجیب وغریب این آقازاده بود، آقازاده ای که چند وقت است خاصیّتی جز رنجش خاطرمان ندارد، ایکاش این آقای محترم که بوی نم وکهنگی افکارش سالها است مشاممان را می آزُرَد ومضرّتش مدتی است به مراتب بیشتر از منفعتش شده، می فهمید که کی باید سخن بگوید ومهمتر از آن اینکه چه باید بگوید، آنقدر عمق رودخانه افکارش کم شده که چندین سال است به مردابی گندیده تبدیل شده وقتلگاهی است برای خودی های انقلاب والبته معرکه ای برای لاشخورهای ضد انقلاب که از این آب گل آلود نهایت بهره ی خود را ببرند. دیگر تحمل او وافکارش با این مواضع وحرفهای آبکی اش برایم سخت شده، برای من که در ابتدای جوانی و در اوج انحراف دوره ی اصلاحات، «علی مطهری» را از مواضع واظهار نظرهای تندش در مورد جریان اصلاحات شناختم، وعبارت«اصلاحات آمریکایی» را برای اولین بار از زبان او شنیدم بسیار سخت است که امروز او را درهیبت عروسکی ببینم که بازیچه ی دستان کثیف اصلاحات و روباه پیر شده، برایم بسیار دردناک است که می بینم همان اصلاح طلبان آمریکایی، امروز او را حلوا حلوا می کنند ویادگار علامه ی شهید می خوانندش در صورتی که تا همین چند وقت پیش او را اصلا به حساب نمی آوردند و متحجّرش می خواندند، وصد البتّه بدتر آنکه او نیز در توهمی عمیق از این آلت دست بودن دلشاد است وسرخوش، ایکاش یک رگ از علامه ی شهید که بصیر بود وعزیز را به ارث می برد، ایکاش از پدر بزرگوارش که سرمایه ی فکری انقلاب بود به جای نسب خانوادگی دو واحد اندیشه ی ناب به ارث می برد، چرا که بارها گفته اند: «فرزند هنر باش نه فرزند پدر/ فرزند هنر زنده کند نام پدر»، و واقعا جفاست انتسابش به علامه ی شهید که چون از او زاده شده اورا چکیده ی پدر بنامیم، که در حقیقت فرزندان واقعی شهید کسانی هستند که اندیشه ی او را به ارث برده اند. اگر واقعا سخت است باور این انحراف، کافی است کمی در گفته های علی مطهری تأمّل کنیم تا همه چیز روشن شود، اینکه علی مطهری در اوج فتنه 88 آنرا یک اختلاف نظر، وحاصلِ مناظره ی احمدی نژاد وموسوی می داند ومیگوید که این اعتصابات با یک عذرخواهی حلّ می شود، به وضوح می رساند افق دیدش را و یا این اظهار نظرش (که در بالا ذکر شد)، که مخالفت(بخوانید: عداوت) هاشمی با احمدی نژاد را از سال 84 ناشی از بصیرت وعدالت هاشمی می داند آنهم در زمانی که مقام معظم رهبری از حامیان احمدی نژاد بود خود بیانگر نوع تفکر اوست، واین کلام او یعنی بصیرت ودید آقای هاشمی از مقام معظم رهبری قوی تر است!، آخر با کدام عقل می توان این حرف اورا پذیرفت؟ کوتاهی های هاشمی در حق انقلاب در چندساله ی اخیر واقعا کتمان شدنی است؟ آیا واقعا همانطور که مطهری میگوید با اقامه ی نماز جمعه توسط هاشمی همه مسائل سیاسی حل می شود؟ مگر زمانی که هاشمی خطیب جمعه بود چه اتفاقی افتاد؟مگر غیر از این است که خطبه های او تماما در مقابل رهبری معظم بوده است؟ این است تعدیل فضا؟ اینکه بیاید در نقطه مقابل رهبری بایستد تعادل است؟ مگر رهبری تندروی دارد؟ وهزاران علامت سوال دیگر که در این مجال نمیگنجد... .
ایکاش علی مطهری کمی به خود بیاید وتلاش کند بیشتر اوضاع را بفهمد واز این نوع اظهار نظرهای غیرواقعی وغیر منصفانه دوری کند، وایکاش فرصتی برای نظام ایجاد شود که تکلیف خودش را با آقازاده هایی که زاویه شان با انقلاب بیشتر از ضد انقلاب است، برای همیشه روشن کند.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
